Καθως το κρουαζιεροπλοιο ξεκινουσε απο Πειραια,πηρα μια βαθια ανασα.Επιτελους εφευγα απο την τσιμεντουπολη και αφηνα πισω τα προβληματα και την καθημερινοτητα.Μερες το σχεδιαζα αυτο το ταξιδι...Το πρωτο νησι που αντικρισα ηταν ενα νησι πετρινο,φημισμενο σε ολο τον πλανητη...ναι ηταν η Μυκονος.Περπατησα στα σοκακια της μαζι με την παρεα μου βγαλαμε απειρες φωτογραφιες ετσι που να μπορεσουμε να αιχμαλωτισουμε τις αναμνησεις αυτες στο περασμα του χρονου...Ειδαμε τους τουριστες να ψωνιζουν στα μαγαζακια να βγαζουνε φωτογραφιες τα πιατα τα ποτηρια και οτι αλλο μπορεις να φανταστεις...Σε μια στροφη στα σοκακια παρατηρησαμε οτι στο βαθος ειχε κοσμο,ετρεξα πρωτη να δω τι γινεται και ξαφνικα εμφανιζεται μπροστα μου η μασκωτ της Μυκονου...ο πελεκανος.ανεβηκαμε στους μυλους να αντικρισουμε την θεα και στο τελος περασαμε και καθισαμε για καφε στην μικρη Βενετια....τι μαγεια ηταν εκει να γινεται ενα η θαλασσα με τον ηλιο.Η ωρα ειχε περασει και ηταν η ωρα να γυρισουμε στο πλοιο...Την αλλη μερα ξυπνησα τρελα χαρουμενη,ειχαμε φτασει Κουσαντασι.Εκει επισκεφτηκαμε το σπιτι της Παναγιας.Εκει αφησε την τελευταια πνοη της.Μετα ξεκινησαμε για τον αρχαιολογικο χωρο στην Εφεσσο.
Μπορω να πω τα συναισθηματα μου ηταν παραξενα...ενοιωθα οτι ημουνα τοσο μακρια αλλα και τοσο κοντα στην Ελλαδα.Με μαγεψε η βιβλιοθηκη περισοοτερο απο ολα..ενοιωθα το πνευμα των Ελληνων να ηταν εκει..Καθε τοσο κοιταζομασταν με την παρεα μας και λεγαμε παλι δικα μας θα ναι....Αυτο που μου εκανε τρομερη εντυπωση ηταν το εμπορικο τους κεντρο στο λιμανι...ειχε τελεια οργανωση και για να γυρισεις στο πλοιο επρεπε μονο απο εκει να περασεις..ειχε τελειωσει και η δευτερη μερα...μια καινουρια μερα ξημερωνε....Πατμος..για μενα ενα απο τα πιο ωραια νησια και το πιο αραιοκατοικοιμενο.Επισκεφτηκαμε το σπηλαιο του Αγιου Ιωαννη οπου εκει μονασε για 2 χρονια και εγραψε και την Αποκαλυψη.Μετα πηγαμε στο μοναστηρι του Αγιου Ιωαννη του Θεολογου που χτιστηκε τον 11 αιωνα.Στην βιβλιοθηκη υπαρχουν θυσαυροι απο την βυζαντινη περιοδο.Επιστρεψαμε στο πλοιο για τον επομενο προορισμο....Ηρακλειο Κρητης..Στο μινωικο παλατι της Κνωσσου.Ενα μερος που συνδεει την μυθολογια και την πραγματικοτητα.Αυτο που μου εκανε τρομερη εντυπωση ειναι πως αντεξαν τα χρωματα στο περασμα των αιωνων...Το μπανιο της βασιλισσας εχει αρχισει να καταστρεφεται και σε πολλα αλλα μερη δεν μπορεις να μπεις μεσα απο την φθορα..Αξιζει κανεις να δει τα πελωρια πυθαρια που ειχαν υψος περιπου 2 μετρα.Ακομα οτι ειχαν φερει την κουλτουρα της Αιγυπτου...4 ωρες αργοτερα ανεβηκα στο καταστρωμα και κοιταω ολους τους τουριστες μαζεμενους μπροστα και να βγαζουν φωτογραφιες ενα νησι.Το δικο μας Hollywood.την Σαντορινη.Το νησι που σου κοβει την ανασα,το νησι που δεν περναει απαρατηρητο ,το νησι των ερωτευμενων.Αφου καναμε βολτες στα γραφικα σοκακια καθισαμε για καφε για να δουμε την δυση του ηλιου στο απεραντο γαλαζιο.Ηταν σκετη μαγεια....μαζι με την δυση του ηλιου εδυσε και η κρουαζιερα μας...και αρχισε παλι η επιστροφη για την τσιμεντουπολη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου