ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΕΚΓΟΜΦΩΣΗ ΔΟΝΤΙΟΥ?

Η ολικη αφαιρεση και εξοδος του δοντιου εκτος φατνιου(δηλ εξω απο απο το μερος που βρισκονται τα δοντια)δημιουργειται κυριως απο καποιον τραυματισμο.Ειναι πολυ συχνο φαινομενο στην παιδικη ηλικια.Σε αυτη την περιπτωση επιχειρειται επανεμφυτευση του δοντιου στην αρχικη του θεση.Η διαδικασια αυτη ομως πολλες φορες δεν ειναι επιτυχης με αποτελεσμα την απωλεια του.Αυτο που πρεπει να γνωριζουμε ειναι οτι η παραμονη του δοντιου εξω απο το φατνιο πρεπει να ειναι οσο γινεται πιο μικρη,για καθοριστικα αποτελεσματα.
1ΛΥΣΗ:Τοποθετηση δοντιου αμεσως στο φατνιο απο το παιδι η γονεις η οποιον ειναι κοντα του,την ωρα του τραυματος
2 ΛΥΣΗ:Μπορει να γινει διατηρηση του σε γαλα.
3ΛΥΣΗ:Τοποθετηση του σε νερο.Δεν φερει η τεχνικη αυτη ικανοποιητικα αποτελεσματα.
Μετα πρεπει αμεσως να πανε στον οδοντιατρο,να μην περναει η ωρα για να γινει ακινητοποιηση του και μετα παρακολουθηση του ασθενους..Σε περιπτωση που καθυστερησουν να πανε μπορει να χρειαστει απονευρωση...κπα.

9-11.ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Ωρα μηδεν για την Νεα Υορκη για αλλη μια φορα...Οι αγιατρευτες πληγες σταζουν αιμα.
Φρικτες αναμνησεις ξυπνουν μεσα τους...ποσοι χαθηκαν αλλα και ποσοι καταφεραν να ζησουν...Μετα απο τοσα χρονια τιποτα δεν ειναι πια το ιδιο...Πριν 2 χρονια αποφασισα να παω να δω το σημειο της τραγωδιας...ενας βουβος τοπος,ενα νεκρο τοπιο...οσο πλησιαζα στον τοπο του εγκληματος ενοιωθα σαν ακουω φωνες που σπαραζαν κατω απο τα χωματα και τα τσιμεντα....Ο Αγιος Νικολαος δεν υπηρχε πια.Θλιψη και οργη υπηρχε στην ψυχη μου...χαθηκε ο απλος λαος η αφροκρεμα του μελλοντος,νεα παιδια τα οποια δεν κανανε τιποτα αλλο εκεινη την ημερα απο το να ξυπνησουν και να πανε στην δουλεια...Μα που αναφερω ολα αυτα θα πω και μια αληθινη ιστορια ενος δικου μου ατομου....Το ατομο αυτο ηταν στον δευτερο πυργο αφου χτυπηθηκε και ειχαν τρομοκρατηθει ολοι μεσα,τα εβαζαν με θεους και δαιμονες για να γλιτωσουν,κατεβαινε την σκαλα οσο γινοταν πιο γρηγορα...το μονο που ακουγε ηταν τα ουρλιαχτα του κοσμου και την υστερια που μαστιζε ολον τον πυργο...τους λεγανε να ησυχασουν και ηρεμησουν να βγουνε σιγα σιγα εξω.Οταν καταφερε να βγει ακουγε που φωναζαν τρεξτε οσο γινεται πιο μακρια και μην κοιτατε διπλα σας...παντου πτωματα υπηρχαν,τραυματιες,μια εκονα μαυρη που την εκανε ακομα πιο μαυρη η σκονη που ειχε θολωσει τον ουρανο.Ο δικος μου ανθρωπος ηταν απο τα ατομα που κατφεραν να γλιτωσουν την τελευταια στιγμη...Μερες και μηνες αργοτερα δεν μπορουσες να ανοιξεις παραθυρα,ολη η Νεα Υορκη μυριζε απο τα πτωματα...Ηταν μια σκληρη μερα,ηταν μια τραγωδια για ολους,ειναι μια μερα σιγης σημερα,μια μερα χαραγμενη στις καρδιες ολων